Pencere kenarı en arkanın bi önü. Yazın pencere emrinde kışın kalorifer. Yerim tam koğuş ağası mekanı tipindeydi. Sene başında herkes bildiği için kimse oturmazdı cam kenarına. Bizim ekip oturduktan sonra kalan yerlere geçiyolardı. Yanımdakiler kafa adamlardı sağolsunlar. Keyifli geçiyodu zamanlar. Onun haricinde arkadaş çevremle hiç sıkıntı yaşamadım. Zaten kendi sınıfım haricinde başka sınıflardan kral arkadaşlarım vardı. Aynı sınıfta olmadığım kızlarla hiç diyaloğum yoktu ki bazılarının varlığından bile haberim olmamıştır. Geçenlerde bi arkadaş bi kızın resmini gösterdi dedi tanıyo musun bu da bizim lisedeydi işte şimdi falan yerde misal kızın varlığından haberim bile olmamış.Bi ara okulda büyük bi kavga ettik.Bi arkdaşın mevzusuydu onu çıkarayım derken bana yıkıldı ihale.O çocuk ardan sıyrıldı. Mevzuda ortada yoktu.Ama benzetmek gerekirse mevzunun cazgırlığını o yaptığı için okulda birden yükselişe geçti pezo. Herkesden bi abi nasılsınlar kızlardan bi ilgiler.Lan dedim buna da Eyvallah. Kendimizi ortaya attık adımızı yere düşürmedik ya o bize yeter tanımasalarda olur biz her yerde de onlara karşı tavrımızı koyarız. Amaaa bu arkadaş o mevzudan aldığı tanınmışlıkla okulun en kaşar ve en havalı kızına çakana kadar. Orda bi dur dedim.Sen aldın başını gidiyosun.Öyle gitti ki bugüne kadar yaşadığım tek duygunun baş kahramanıyla bile kol kola gezer oldular. Artık sen istikakını doldurdun dedim.Sen bende ihalenin üzerime yıkılmasını göze alarak seni o mevzudan çekip çıkaracak kadar değerliydin. Artık bi değerin kalmadı gözümde bari geçmiş günlerin hatrına seni elime almayayım dedim. Deyiş o deyiş o günden sonra da gün gün arayı açtım en son hepten bağı kopardım. Kaç sene geçmiş ama hala daha içimde burukluğu var. Lisede yaşadıklarıma dönüp bakınca "lan ben bunları hak edecek adam mıyım" diyorum her seferinde.
Yaaa panpa işte bizim yaşadıklarımızın özeti de bu paragraf. Bizde az şeyler yaşamadık az şeyler görmedik...