"o günün Ankara'sı kurak, çorak adeta irice bir köy!..
Çankaya'dan meclise gelen yol üzerinde sadece bir iğde ağacı varmış. Atatürk o iğdenin önünden geçerken heo dikkatle bakar, hatta arada selam bile verirmiş. Nedenini sorduklarında da"Eeee yediğim meyvenin, sığındığım gölgenin, soluduğum havanın bir neferi bu ağaç...
Diğer neferler kadar onun da selama hakkı var!" dermiş.

Atatürk günün birinde bu iğde ağacının kesildiğini fark edince sinirlenmiş ve ona niçin kıyıldığını sormuş. çevresindekiler"efendim yol geçmesi gerekiyordu,o nedenle kesmek zorunda kaldık"deyince daha da kızmış!
"Bana sorsaydınız,bu ağacı kurtaracak bir yolu mutlaka bulurdum" demiş. Sonra da gözyaşları içinde makam otomobiline binip uzaklaşmış...