bak kardesim, intihari dusunmek, bir olay hakkinda sogukkanli ve mantikli bir sekilde degerlendirme yapmak degildir. intihari dusunmek demek, tipki oksurmek gibi, bir hastaligin semptomudur ve tedavisi mumkundur. dusunceler senin beyninin kimyasini etkiler, beynin kimyasi da dusunceleri tetikler. boylece insan icinden cikamayacagi bir sarmala girer. su an asiri derece duyarli bir hale gelmis beynin, o yuzden en basit seyler bile seni derinden etkiliyor.

mesela su: "normalde ben yokmuşum gibi davrananların benim biraz param olduğunu duyunca her gün arayıp bir yere çağırmaları beni çok üzdü.". bir cogumuz icin cok basit bir durum. aradiklarinda ya "gibtirin gidin amk aclari" dersin ya da "eh neyse, en azindan yalniz degilim" dersin ve gecersin ama anladigim kadari ile bu basit olay bile hastaligin yuzunden seni derinden etkilemis.

senin bu dusunceleri kafandan cikarip acilen tedavi olman lazim. birgun tedavin bittikten sonra soyle yagmuran sonraki toprak kokusunu icine cektigin zaman anlarsin ne kadar buyuk bir hatadan dondugunu ve hayatin ne kadar guzel oldugunu.