Berkecan ile en son parktaydım. Evet. O da gitmişti. Şimdi ne yapsam diye düşünürken aklıma kolum geldi. Bu kolla dünyada durmamam mantıklı olur. Eğer kaypak görürse beni kesin evden atar bu sefer. Durmadan kurtarıyor zaten muallak. Yok tamam kurtarsın teşekkürler de her kahvaltıda, işe giderken, işteyken, işten gelirken, yatarken, uyandığı zaman… Her anımda “ben senin hayatını kaç kere kurtardım sen hala bir tak olamadın lan pekekent. Seni alacağıma eve huur alaydım en azından onu tek yaralayan ben olurdum.” diye söylenmesi zaten yetiyor. Aman bir daha kurtarmasın. O zaman ejder diyarına gideyim. Bakalım Alfa uyanmış mı? Açlığıma odaklandım ve Ejderha Diyarı’na gittim.

Gittiğimde hala uyuyordu. Yumurtalar da hala kımıldamıyor. Keşke uyansan be. Biraz sohbet edebilsek, beni işten kaçtığım için azarlasan vs. Ne bileyim. Sanki uyuyordan çok ölü gibi. Beta’yı çağırabilsem bari. Hahaha. Aslında bir şey aklıma geldi. Uçuruma doğru gittim ve aşağı atladım. Tamam. Salaklık ettim. Tam düşerken odaklanıp dünyaya geri dönerim diyordum ama düşüş hızım yüzünden beynim çalışmıyor. Lan. LAN ÖLECEM. Odaklan. Odaklan. Hasgibtir. Odaklanamıyorum. Kolum da acıyor. Lan. LAAAANN. Son anda havada beni bir şey yakaladı. Zaten tahmin edersiniz kim olduğunu. Beta. Hemen aşağı katmana indirdi ve beni biraz yukarıdan aşağı yüzüstü bıraktıktan sonra karşıma geçip bana kızmaya başladı.

Beta-“Bir Bine. Ne yaptığını sanıyorsun? Ya ben dikkat etmeseydim düştüğüne? Ya ölseydin ne olacaktı?”

b-“Ben de seni gördüğüme sevindim. Yüzüstü bırakmasaydın iyiydi.” Yüzümdeki toprağı silerken:

Beta-“Bu yaptığın çok pervasızcaydı. Ya ölseydin? O zaman nasıl Gama’yı kurtaracaktın?”

b-“Niyetim ölmek değildi. Sadece bir şey denemek istedim.”

Beta-“Bir daha hayatını tehlikeye atacak şeyleri denemeyi sana yasaklıyorum.”

b-“Tamam anne.”

Beta-“Senin annen değilim ben. Annen olsaydım seni ağaca bağlardım böyle bir şey yaptığın için.”

b-“O zaman iyi ki kardeşiz.” Söylerken içimde bir boşluk hissettim. Bir an gerçekten kardeşim olmadıkları aklıma geldi. Ya bu yeteneğimi kaybettiğim zaman ne olacak? Bilmiyorum. Belki ejderhaları kurtarırken hayatımı feda edeceğim. Her şeye hazırlıklıyım.

Beta-“Kardeşiz ama bir daha yaparsan seni gerçekten ağaca bağlarım. Kolunu uzat.”

b-“Kolum ne alaka?”

Beta-“Görmüyor muyum sanıyorsun? Kolundan acı hissi vücuduna yayılıyor. Hem kemiklerinde de sıkıntı var. Neden kendine zarar veriyorsun?”

b-“Acı çekmeden öğrenemeyeceğim bir şey de o yüzden.”

Beta-“Acı çekmeden de öğrenmenin yolları var…”

b-“Ben bir ejderha değilim. Sizin gibi sadece kafamı tokuşturarak bilgiyi öğrenemem. Hem öğrensem bile bu cılız bedenle ne yapabilirim ki? Bedenimi güçlendirmem lazım. Zihnimi zaten güçlendiriyorum. Her gün biraz daha geliştiğini hissediyorum içgüdümün.”

Beta-“Ejderha değilsin ama bizden daha güçlüsün Bir Bine. Sadece kendine güvenin yok. Biz konu savaş olduğunda bir şey yapamayız. Ama sen bizi savunabilirsin. Kendi bedenini bile yok sayarak.” Oysaki nasıl tanıtıyor ejderhaları efsanlerde. insan eti yiyen, hazine koruyan kişiler ve altın seven yaratıklar. Alakası bile yok. (Sen bir de Ti-an’ı görseydin böyle konuşmazdın.)

b-“Ben mi sizden güçlüyüm? Hahaha. Güldürme beni. Siz o kadar kudretlisiniz ki kitapta bile notu var. Ejderhalar kudretli varlıklar olduğu için gezgin olamıyor.”

Beta-“Sence kudretli olmanın anlamı nedir? Güç mü? Zeka mı? Barışçıl olmak mı?”

b-“Kudretli dediğine göre güçtür.”

Beta-“O zaman sana soru sence Alfa şu an güçlü mü? Şu an uyandırsan hiçbir şey yapamaz sana. Hem senin güç dediğim şey sonuç olarak ölümle sonuçlanıyor. Ölümü yenemiyorsan güçlü değilsin demektir.”

b-“Ölüm doğal bir olaydır. Tabi ki kimse yenemez ölümü.”

Beta-“O zaman sence ölüm kudretli bir şey mi? Kudret sadece güç için kullanılmaz. ilerde anlayacaksın.” Ne felsefe yaptık be.

b-“Tamam neyse. Ben zaten Alfa uyandı mı diye uğramıştım.”

Beta-“Neden beni de görmek için uğramadın?”

b-“Kıskandın mı yoksa?”

Beta-“Siz bu hisse kıskançlık mı diyorsunuz? Bence çok yanlış bir düşünce. Sadece üzüldüğümü hissettim. Sanki önemsiz biri olduğumu da hissettim.”

b-“Yok yok. O yüzden değil. Senin için de gelirim ama Alfa uyuduğu için seni çağıramıyorum. Bağırırsam uyanabilir.”

Beta-“Hahaha. Ben de diyorum neden her geldiğinde beni görmeden gidiyor. Beni çağırman için yapman gereken şey sadece beni düşünmek. Siz insanlar ne diyorsunuz bu duruma… Hah. Biri beni andı. Sadece biz kimin andığını anlıyoruz.”

b-“iyi bari bundan sonra seni çağırmak için aşağı atlarım diye düşünüyordum.”

Beta-“Şakasını bile yapma. Kolunu uzat.” Hay amk. Unutmadın mı onu? Kolumu uzattım ama fena yani ağırıyor. Kolumun tamdıbını ağzının içine aldı. Felaket bir acı dalgası geldi. Diliyle kolumla oynuyordu.