Ve kapımın önüne geldiler. Ama kapıyı çalmadılar. Şşşş sessiz ol diyordu Hülya. Duymasın benim hanzo dedi. Gözlerimden yaş süzüldü. Artık herşeyi kabulleniyordum. "Anahtarı aldıysan çağır şu moruğu cüzdanını ayarlasın gelsin. O na da indirim yapıcam. Eee ne de olsa 2 yıllık müşterimsiniz." dedi. Benim dünyam yıkıldı orda. Dilim düğümlendi. Kalbim sıkıştı. Sevdiğim kadın huurluk yapıyordu. Kendimi öldürmek istiyordum. Patronu sandığım adam bana doğru yaklaşıyordu. Rasim denen namussuzun kapısının önünde idim. Beni gördü. Sıçradı. Korktu. "Se-senin ne işin var burda?"dedi. Artık ben benlikten çıkmıştım. Çoğu insan bu olay karşısında delirirdi. Ben güldüm. Gülerken adamın yanından geçtim. Çatıya yöneldim. Yavaş yavaş kafam öne eğik. Gözlerimden yaş akarken gülüyordum. Kapıyı yavaşça açtım. Hülya, arkası dönük vaziyette idi...