“Seni birden hatırlarım akşamlar içinde 
fevkalade tatlı bir sesin söylediği 
şöyle kolay dokunaklı aydınlık ve temiz 
gittikçe yakınlaşan bir melodi gibi 
kalbim artık ürperen bir mandoline benzer 
ne güzel şeydir seni hatırlamak

saçların örülmüş örülmüş olsun 
ve beyaz ellerin geceye karşı çıplak 
porselen tabakta yıkanmış kayısılar 
yere düşmüş bir kitap bir şiir kitabı 
içinde hürriyetten bahseden mısralar

insan bir düşünse ne çok şey bulabilir 
hatırlamak gülmek ve ağlamak için 
arzularımız nereye sürüklüyor bizi 
neredeydik hangi rüzgara karıştık 
ve şimdi ne tür manzaralar çekiyor 
karanlık içinde açılmış gözlerimizi

saçların mutlaka örülmüş olmalı 
mektepli bir kıza benzemelisin 
aklında kim bilir kimden bir mısra 
gözlerin nur gibi parlasın saadetten”