37. Sonunda ilk nefesini aldı insan ve kalktı ayağa. Ama sakın zannetmeyin insan sizin gibiydi. O sadece şekilsiz bir varlıktı. Ayıdan bile daha az
benziyordu insana. Uzun zaman tanrıların bahçesinde dolaştı, amaçsızca ve aptalca. Ne zaman ki bedeni alıştı yaşamaya ve güçlendi ve bağımsızlaştı.

38. O insan çok farklıydı sizden. Tanrıların bahçesinde kendisine gereken enerjiyi bahçenin kendisinden sağlıyordu ve sindirim sistemi yoktu. Hiç birşey yemesi de gerekli değildi. Bu yüzden makat da gerekli değildi ona, gırtlak da. Nefes alıyordu sadece ve besleniyordu havayla. Rengi kıpkızıldı. yoktu saçı, kaşı ve boynu. ilk insanı hep erkek olarak düşünürsünüz ama onun üreme organları da yoktu. işemesi de gerekli değildi. Bu yüzden bedeninde yoktu bunların hiç biri. Zihni de yeterli değildi asla, tanrıların istediği enerjiyi sağlamaya.

39. Sonra mahluk uyutuldu uzun zaman. Ondan alınan parçalardan yapıldı yeni insanlar. Buna siz klonlamak diyorsunuz kendi zamanınızda. Ama orada gerekli değildi ve yoktu zaten sizdeki makinalar, tanrıların iradesi ve ruhsal kozası yeterliydi bu işe. Alınan minik parça aynı kelebeğin kozası gibi kaplanıyor ve büyüyüp şekilleniyordu içinde, dıştan yöneltilen irade ile.

40. Üretilen kopya varlıklar geliştirildiler baştan ve başarısız olanları yok edildiler teker teker. Sonra öğrendiler tanrılar kopyaların bedenlerinden ekgiblikleri ve gereklilikleri.

41.Hepsi yok edildikten sonra tanrılar toplandılar yine mahlukun başına. Onu şekillendirdiler yeniden, edinilmiş bilgilerle. Sonra yeniden hayat nefesi üflendi mahluka. Yeni şekliyle daha rahat olarak kalktı mahluk. Yine bırakıldı uzun süre gelişip, güçlenmeye. Farkında değildi kendinde olan değişikliklerin çünkü yapılmıştı herşey kozanın içinde. Kozadan çıkınca hala uyuyordu ve uyuşuk zihniyle sadece kısa bir an uyuduğunu biliyordu.

42. Sonra gene uykuya yatırıldı. Bu şekilde kaldı bin yıl. Sanmayın ki öldü. Sadece donmuş olarak uykudaydı. Yine parçalar alındı mahluktan ve yapıldı yeni kopyalar.