Ben Poyraz 20 yaşında biriyim hayatın başında olan ama başını kaçırıp eline baş alan biriyim askere gidiyorum 55 gün sonra umarım şehitlik nasip olur çünkü dönünce tutunacak dalım kalmadı.
16 yaşımda bir kız tanıdım hoşlandım sevdim kendimi onda buldum dedim.
4 sene geçti iyisiyle kötüsüyle söz yapıldı askere gidilicek gün sayıldı ve 63 gün kala terk edildi olay bu aslında bakarsanız ne için yaşıyorsun diye sorarsanız cehenneme gitmek istemiyorum o yüzden yaşıyorum.
16 yaşımdaydim lise okuyamadım ilk okuldan sonra okuldan alınıp dükkana sokuldum mermer atölyesi ağır iş pis iş insanlar sana mahlukat mışsın gibi bakar olsun çalıştım arkadaşlarım okula giderken ben işe gittim mermeri kaldiramayip düştüm tezgahı kırdım babamdan dayak yedim kız sevdim babası öğrendi babam öğrendi gene dayak yedim ve evden atıldım o zamanlar 15 din 15 inde sokağa atılan bir çocuk dışarda dize kadar kar benim altımda basket sortu üzerimde atlet gece 3 otur sokakta sabahı bekle belki eve girebilirim umuduyla..