“ Bunlar saçma sapan hikâyeler siz gerçek hikâyeler duymamışsınız.”dedi kısık bir ses tonuyla. +“Oo abi sende sağlam hikâyeler vardır şimdi, gel anlat haydi.” dedi en küçük amcam, heyecanlı bir sesle. Babam, naz yapmadan asla gelmezdi. Ama onunda canı sıkıyordu çünkü bu saatlerde gündemin son haberlerini izleyip, dedemle saçma sapan gündem değerlendirmesi yapıp uyurdu. Kalkıp, yanımıza geldi.“Asıl hikâye babamda.” diyip ve dedemi gösterdi.“Haa şu pençe meselesi.” dedi, halamın oğlu.“Hacı babam olayı tamamen anlatmadı ki.” dedi, küçük amcam.“Ben köyün yaşlılarından birkaç kez dinledim. Bir defa da annemle eskilerden konuşurken biraz anlatmıştı. Ufak bebektim ama biraz da olsa hatırlıyorum.” diyordu babam bizlere bakarak. Dedemin gençken başından bir olay geçtiğini az çok biliyordum. Kolunda kocaman çizikler olduğunu görmüştüm. Kimini biçerdöver yaptı, kimini tırmık yaptı, kimini de askerde oldu demişti ama asıl olayı kimse tam olarak bilmiyordu.“Eee o zaman dedem anlatsın da doğrusunu öğrenelim.” dedim, heyecanlı bir halde. Amcam: “Baksana horluyor top patlasa uyanmaz.”Babam: “O vakit ben anlatayım.”O an, pür dikkat herkes babamın anlatmasını beklemeye başladık.“Babam askerliğini bitirmiş, bir genç delikanlıyken bir işin ucunu tutamayınca çoban olmuş, pekte çelimsizmiş.” diyerek dedeme doğru baktı babam.Ben şaşırdım, dedem çok çalışkan ve iri yapılı bir adam, hem PTT’de yıllarca memurluk yapmış, köyün en tahsilli adamıymış. Babam neden öyle söylüyordu? Şaşkınlığım kısa sürdü çünkü babam yem atmıştı dedeme. Bir an çekyattan diklendi dedem.“Kimmiş o çelimsiz! Söyle bana.”Babam sırıtarak; “Baba, gel sen anlat, yoksa daha neler neler söylerim.” dedi. 9Gülüşmeler oldu dedem çekyattan kalkıp yanımıza geldi ve aile halkımıza katıldı. Dedem diğer yaşlılara pek benzemezdi. Gençlerle iy anlaşırdı zeki, kurnaz ve cana yakın bir adamdı. Çocukla çocuk olan tontiş yaşlı bir adamdır. Yıllarca hikâyesini sakladı ama bu gece sakladığı hikâyesini gün yüzüne çıkartacaktı.