Bölüm 3

Şimdi kendimi nasıl ikna ettirebilirim çabasına girdim. Hani, şöyle yapsam daha mi iyi yoksa bu mu daha güzel olur falan diye. Bir türlü karar verememiştim Filiz o kadar sâde ve güzeldi ki, Âklım yok gibiydim. Seçimimi yaptım. Zar zor olsa da yaptım. Şimdi siz diyosunuz ki; Amma abarttın ha alt tarafı yolda giderken gördüğün bir kız. DEĞiL! Belki öyle ama artık değil. inanın bana ben bu kızı kendime tav edeceğim. Asırlar, seneler, aylar geçse de "O kız bu kalbe gelecek!"

Şimdi dönelim hikâye'ye. Aynı parka gittim. Sonuçta her gün orada oluyordu ben de yine ordadır diye bakındım ama yoktu. Şimdi birisine gidip sorsam gördün mü diye sapığa çıkacak adım. Ulan dedim Ali ne yap et gör bugün o kızı. Abi yok, kız yok ya o kadar baktım, bakındım bulamadım kızı. Sonra benim Caner diye arkadaşım vardı, ona sordum gördün mü? diye. O da görmemiş. Korktum bi an başına bi işmi geldi diye saplantıya baksana; Kızı park'da görmedin diye birşey oldu sanıyorsun.

"Aşk öyledir ki; insanı bir salıncağın rüzgârından korkutur."