Berkecan-“Beni kurtardığın için teşekkürler. Sayende Huriye ile evlenememe gerek kalmadı.”

b-“Senin için yapmadım. Huriye için yaptım.”

Berkecan-“Ama beni de kurtardın. Böylelikle sana ödülünü verebilirim.”

b-“Senden ödül mödül istemiyorum. Sadece hayatım boyunca bir daha karşıma çıkma yeter.”

Berkecan-“Yoo. Bu hediye çok hoşuna gidecek gezgin. Sana gezgin diye mi sesleneyim yoksa Bir Bine diye mi? Hem senle bundan sonra yollarımız daha çok kesişecek.” Nereden biliyor lan bu dallama?

b-“Ne saçmalıyorsun. Git başımdan.” Gitmeye başladım. O da arkamdan seslendi.

Berkecan-“Rian’a girişi arıyorsun. Ama sadece bir kere gidebildin. O da benim yardımımla.” Arkama döndüm ve yakasına yapıştım.

b-“Nereden biliyorsun? Ve sen kimsin?”

Berkecan-“Söyledim ya. Benim ismim Berkecan.”

b-“ismini sormuyorum. Sen nesin?”

Berkecan-“Ben senin izleyiciyim. Seni sınamak benim görevim. Senin ejderhalar ile tanışman, orklar ile kapışman, Rian diyarına gidip bir ejderhanın ölümünü izlemen… hepsini biliyorum. Çok zorluklar atlattın. Normalde bu kitabı eğer ki depoda Huriye ile birlikte olsaydın yakmak zorunda kalacaktım. Ama çok şanslısın. Sana çok yardımı dokunacak bilgiler var içinde. Ama seni bir konuda uyarmak istiyorum. Rian’a gittiğinde her şey istediğin gibi gitmeyebilir. Çünkü çok safsın. Ve aynı zamanda güçsüz. Herkese hemen inanma. Senden tek istediğim şey bu.” Kitabı verdi, arkasını döndü ve yürümeye başladı.

b-“Nereye gidiyorsun? Ve bu kitapta ne var?”

Berkecan-“Tekrar senin içinden geçen deyiminle zengin bin olmaya gidiyorum. Eğer sana söylemem gereken bir şey olursa zaten hissederim. Umarım ejderhaları kurtarırsın.” dedi ve arabasına binip gitti. Gezgin bitti bir de izleyici var ha. Başka bir şey kaldı mı bari. Haa doğru. Bir de gibici var. O da bizim kaypak.