Ben bunları düşünürken Beta kanadını açtı ve:

Beta-“Günaydın.” Ne zamandır uyuyorum? Bu sefer kendimi bayağı iyi hissediyordum. Uykumu almıştım.

Gama-“2 gündür uyuyorsun. Kendini bu kadar yormamaya çalış. Senin için endişelendik.” 2 gündür mü uyuyorum? Oha. Kendimi cidden kötü bir hale sokmuşum.

Beta-“Ama bu sefer iyi gözüküyorsun. Teninin rengi açılmış biraz.”

b-“Evet. Daha iyiyim. Yardımlarınız için teşekkürler.” Aslında 2 gün uyumam mantıklı düşünmeme neden olsa da ben buradayken Rian’da zamanın nasıl aktığını bilmediğim için epey sıkıntılı bir durumdu. Belki ben uyurken bir ejderha daha yakalanmış olabilirdi. Hem orada kaç ejderha var ki? Lyaa tek başına idare edebiliyor mu ki? Off. Ne sıkıntılı bir durum.

Beta-“Şu meyvelerden ye biraz. Kendini toparlayıp dünyana dönersin.” Dediği gibi meyvelere yöneldim. Zaten 2 gündür uyuyordum. Yani 2 gündür yemek yemediğim anldıbına geliyor. Bayağı iştahlı yemiş olacağım ki 24 tane yemişim. Kendi rekorumu kırdım resmen. Diyarlar arası öküz gibi yeme şampiyonu olduğumu hissettim.

b-“Öyleyse ben gidiyorum. Umarım yakın zamanda girişi bulurum da sadece sizinle oynamak, eğlenmek, sohbet etmek için gelirim buraya sadece. Belki de işten kaçıp uyumak için de.”

Gama-“Rian’daki ejderhaları kurtardığın zaman sıkıntıların sonsuza kadar son bulmayacak. Başka sıkıntıların da olacak. O zaman da gel. Biz yanındayız.”

Beta-“Bir dahaki gelişini bekleyeceğiz.” Kanatlarını kaldırdılar. Ben de elimi kaldırdım. Gözlerimi kapattım ve dünyama geri döndüm.