Uyandığımda ilk baş nerede olduğumu sorguladım. Siyah bir tavan mı? Kömürlükte miyim? En son Ejderha Diyarı’nda değil miydim? Ne ara geri buraya geldim? Kapıyı açtım. Dışarı çıktığımda kendimi Rian’da buldum. Burada ne işim var? Başardım mı yoksa?

“Gel. Sana son anımda anılarımı vermem lazım. Her şeyi bilen sen ol. Belki boş yere ölmemiş olurum.” Hayır. Yine o an. Yine olmaz. istemiyorum. Kurtarmam lazım. Ama olmuyor. Olmuyor. OLMUYOOORR!! Kellesi önüme düşerken üzerime kanı fışkırıyordu.

Yerimden fırladım. Neredeyim ben? Hatırlıyorum. Alfa’nın kanadının altındayım. Alfa kanadını kaldırdı ve

Alfa-“Daha uyuyalı fazla olmadı. Biraz daha uyumaya çalış.” Ne kadar uyudum ki? Saatimde yok ki bileyim. Güneşe baktım. Daha kımıldamamış. 10 dakika falan anca uyudum herhalde.

b-“Ben iyiyim. Dünyaya geri dönmem lazım.” Çok yorgunum ama yapacak bir şey yok. Normalde de vicdanım uyumama izin vermiyor.

Alfa-“Beta ve Gama birazdan gelecekler. Onları görmeden gitme.” Haklı. Ama keşke çağırmasaydı. Ben buradayken Rian’da her saniye daha fazla ejderha avlanıyor olabilir. Hem üzerimde böyle bir sorumluluk varken… Bekledim ve sonunda geldiler.

Beta-“Bir Bine. Seni gördüğüme sevindim. Uzun zamandır gelmeni bekledik.”

Gama-“Bak. Hem sana meyve de getirdik. En sevdiğinden.” Kırmızı benekli mavi meyveden getirmişler. Unutmamalarına sevindim.

b-“Teşekkür ederim. Ama meyveleri yiyecek vaktim olmayabilir. Geri dönmem lazım.”

Beta-“Uzun zamandır görmüyorduk seni. Biraz daha kalsan olmaz mı?”

b-“Ben de çok istiyorum kalmak ama yapamam. Hala Rian’a nasıl gideceğimi bulamadım. Ben burada eğlenirken orada ejderhaların yaşama amaçlarını yerine getiremeden ölmelerine izin veremem.”

Gama-“Peki Rian’a ulaşacaksın da ne olacak? Nasıl kurtarmayı düşünüyorsun onları? Biraz da kendini düşünmen lazım. En son ne zaman yansımana baktın? Gözlerinin altında mor halkalar oluşmuş, tenin beyaz rengine yaklaşmış. insanların deyimiyle yaşayan hayalet gibisin.”

b-“Yapamıyorum. Uyuyamıyorum ki. Ne zaman uyumaya çalışsam aynı kabus. Bana anılarını aktarırken görüyorum. Hepsini aktaramadan ölüyor.”

Beta-“ilk önce şu meyveleri ye. Belki açsındır o yüzden düzgün düşünemiyorsundur.”

b-“Hiç aç hissetmiyorum kendimi.”

Alfa-“Annemiz seni bu halde görse çok üzülürdü. Onun bir amacı da senin mutlu olmandı. En azından annemizin hatrına şu meyvelerden ye.” Anne ejderhanın toprak olduğu tarafa baktım. Çiçekler filizlenmeye, yabani otlar çıkmaya başlamıştı.

b-“Haklısınız. Belki yemek yeyip dinlenirsem düzgün düşünebilirim.” Meyvelerin yanına doğru yürüdüm ve birkaç tane aldım. Yemeye başladım. Gerçekten de uzun süredir gelmiyordum. Tadını bile unutmuşum. Güzeldi. Gerçekten de günlerdir sadece 2 dilim ekmek yiyorum, arada kaypağın zoruyla peynir falan da yiyorum. Günlerdir iyice yaşayan ölüye dönmüştüm.