Bir ağacın altına oturdum ve düşünmeye başladım. Ben neden buraya geldim ki ben? Burada ne işim var? Ne güzel 40 yılda bir kaypağın yatağına yatmıştım. Şimdi bunları düşünmenin sırası değil. Onlar bana zarar verme niyetinde değillerdi. Ama ben neden onlardan korktum ki? Bilmiyorum. insan olduğumdan herhalde. Bilemediğin şeyler seni korkutur. Ama tek bildiğim şey geri dönmem gerektiği. Her ne kadar bu dünyada daha rahat, sorumluluklarımdan uzak hissetsem de yine de geri dönme isteği duyuyordum. Öncelikle burada başıma ne gelir bilmiyorum. Bilinmemezlik beni korkutan şey zaten. Birden açlığımı hissettim. Burada da mı açlık var? Aslında normal yani. Nerede açlık yok ki? Birden kafamın üstünde sallanan meyveyi gördüm. Kahvaltım bu olacak herhalde. Tam uzanıp meyveyi koparacaktım ki bir anda

Anne-“Sakın yeme onu. Yanıma gel.” Sesi sinirli çıkmıştı. Bir baktım beni izliyormuş ormanın başından. ilk o gözü gördüğüm zaman aklıma geldi. Korkmuştum bayağı. Daha sonra dediği gibi çıktım ve her ne kadar tereddütlü olsam da artık zihnimde onları zararsız olarak kayıt etmiştim. Karşısına geçtiğimden birden bana kızmaya başladı

Anne-“Neden bilmediğin şeyi yemeye çalışıyorsun? içgüdün yok mu senin? Onların zehirli olduğunu anlamadın mı?” Anneliğin hakkını verdi. Gerçekten azarlıyordu beni.

b-“insanlar pek içgüdülerine göre yaşamazlar. Yaşayamazlar da. Benim dünyam içgüdülerin ile yaşanılabilecek bir yer değil.”

Anne-“Ama burası senin dünyan değil. Burada bazı durumlarda içgüdünü kullanman gerekir. Hem içgüdünü kullanınca zekanı kullanamazsın diye bir şey yok. Ek olarak bir bilgi öğrenmiş olursun.”

b-“Nasıl kullanılır bilmiyorum ki?” Gülümsediği hissettim. Arkadan yavrular da yanıma koştular.

Gama-“Anne. Ben öğretebilir miyim?”

Anne-“Öğret bakalım anlayacak mı? Ama dikkat edin.”

Gama-“Tamam anne. Bak şimdi. Gözlerini kapat. Yürüyerek beni bul. Ben biraz ileride duracağım.” Neden bunu yapmam gerekiyor ki? içgüdüm gelişse ne olur gelişmese ne olur? Yine dünyaya döndüğümde kullanmama gerek olmayacak. Ama maden oyun oynayalım diyorlardı oyun olarak oynayalım bakalım. Bir nevi körebe. Hem de yeni bir şey öğrenmiş olurum.