Niye teşekkür ettim bilmiyorum. Sadece etmek geldi içimden ettim.Çıktık o eski tuvaletten.Çardağa oturduk. Karşı karşıyayız. Gözlerine bakıyorum. Arkadan güneş vuruyor ve sanki yıllardır güneş görmemiş bir madalyonu güneşe çıkarmışsın gibi sanki geceleri demirtaştaki kekoların fosforlu elbiseleri gibi parıldıyor yüzü.Her gün hatta geçen her dakika bir kez daha aşık oluyorum. Susuyoruz ikimizde.Çünkü konuşacak ne varsa gözlerimizle anlaşılıyoruz aramızda telepatik bir bağ var gibi. Eğer bir zamanı durdurma hakkım olsaydı emin olun beyler o an durdururdum. Saat işliyor.Tik tak tik tak tik tak... Sessizliği o bozuyor:
Beni yanlış anlamandan korkuyorum diyor titrek bir sesle. Kendime geliyorum çünkü saçlarında pembe hayaller kurma evresindeyim. Neden diyorum. Sadece neden.Ben normalde bunları yapacak bir kız değilim diyor.Ama seni çok seviyorum diyor. Susuyorum.Sonra bir anda kalkıyorum masadan. Direk yanına oturup sıkıcı sarılıyorum. Hani binler hani ceviz kırmak için elinize iki tane ceviz alır avuç içinde sıkarak kırarsınız ya onun gibi sarılıyorum kıza. sanki onu bedenime alıp yek vücud olmak istercesine sarılıyorum.