Sümer panteonunun en güçlü ikinci ilâhı EN.LiL idi. Adı “havanın efendisi” anldıbına geliyordu; daha sonraları kadim dünyanın panteonlarının başını çeken Fırtına Tanrılarının prototipive babasıydı. Anu’nun en büyük oğluydu, babasının Göksel Evinde doğmuştu. Ama en eski zamanlardaki bir noktada Dünya’ya inmişti, dolayısıyla başlıca Gök ve Yer tanrısıdır. Tanrılar Göksel Evdeki mecliste toplandıklarında, Enlil babasının yanında bu toplantılara katılırdı. Tanrılar Dünya’da meclis hâlinde toplandıklarında ise, ana tapınağının, E.KUR (“dağ gibi olan ev”)’un bulunduğu Enlil’e adanmış şehir olan, ilâhî bölge Nippur’daki Enlil’in sara yında biraraya gelirlerdi. Sümer inançlarına göre Enlil Dünya’ya, Dünya meskûn ve uygar olmazdan çok önce gelmiştir. Sümer metinleri ayrıca, Enlil’in Dünya’ya “kara başlı halk” (bu, Sümerlilerin insanoğlu için kullandığı lâkaptır) yaratılmadan önce geldiğini de belirtir. Tanrıların şefi oluşunun dışında, Enlil aynı zamanda Sümer Diyarının ve “Kara Başlı Halkının ” en üstün Efendisi’dir.