20 yaşına geldim

Ne gezebileceğim arkadaşım ne elini tutabileceğim kız ne dertleşebileceğim dost var tek dostum kitaplar biraz hisli ve derinden yaşıyorum sanki onlarla bitince bir boşluk oluyo okuyunca bitirme isteği bazı şeyleri paylaşmak istiyorum paylaşamadığım için yalnız hissediyorum zaten tek takılıyorum hayattan fazla beklentilerim yok beklentisi olan insanlarada saygım var duygusal anlamda parasal anlamda saygınlık vs anlamında insanın doyumsuzluğu hırsı var ben bunu yemek yemekle bağdaştırıyorum kimileri için sıcak bir çorba yetiyor kimileri içinse iyi sofralar yetmiyor aç kalmayalım tatlı birşey varsa yiyelim yani gülelim bazen herneyse bunları devlet pgibologlarına anlatsam anlamaz ilaç yazarlar size anlatıyorum ki biliyorum benim gibi insanlar var onlarda bunları okusun kendini ifade etmesinde yardımcı olur en azından paylaşacak bazı şeyleri olan dostları ailesi varsa...