Osmanlı’yı sevmem diye bir şey yoktur çünkü önce şunu açmak gerekir ki Osmanlı sadece bir dönem veya sadece bir şahsiyet değildir. Osmanlı 1300’den 1920’ye kadar gelmiş bir süreçtir. Açıkçası kendime Kemalist demem (Bir ismin sonuna ist eklenmiş ideolojiler saçma geliyor. Bir görüş, bir fikir tek kelimeyle açıklanmamalı.) ama Mustafa Kemal Atatürk’ü seven, görüşlerine ve yaptıklarına minnet besşeyen bir insanım. Bana göre Osmanlı büyük bir imparatorluk ve 1600’ün ikinci yarısına kadar olan süreçte de zamanında olmayan hoşgörüyü göstermiş, bilime değer vermiş, kendini geliştirmek için uğraşmış bir imparatorluk. Ama son zamanlarını sevmem. (2. Mahmud hariç.) Nedeni ise olaylara at gözlüğüyle yaklaşması. Mesela 2. Abdülhamid’i ele alalım. Bu adamlar gelişmek için çabalamış mıdır? Veya bunun gibi padişahlar istanbul’u korumak uğruna her türlü pisliğe bulaşmamış mıdır? Kendimizi kandırmayalım 2. Abdülhamid Balkanlarda Türkler ölürken kılını kıpırdatmayan, Kıbrıs’ı kendi eliyle veren, Osmanlı’nın yarısını kaybeden bir padişah. Enver Paşa bile daha fazla yanlış yapmasına rağmen en azından denemiştir. Abdülhamid denemeye bile korkan, jurnalcilik ve ispiyonlamayla bir yerlere gelmeye çalışmıştır. Yani nefret ettiğimiz Osmanlı değildir. Osmanlı benim tarihimdir, gurur duyarım. Ama Abdülhamid sevdiğim bir padişah değildir mesela. Diğer bir tarafta 2. Mahmud’a hayranlık beslerim. ilk zamanları zaten muhteşemdir. Hatta ilber Hocam’ın dediği gibi 3. Roma bile diyebiliriz. O derece saygı duyulasıdır.