​Eski sevgiliden kurtulmak için umut gerekir. Ama umut kumar misalidir. Kazandırabilir ama kaybettirebilir de..

içimdeki paranoya dengesiz bi sıklıkta tezahür ediyordu. Kötü şeyler seziyodum aslında ama iyiyi umut etmek, ruhumu kötü bir durumun olasılığının düşüncesinin bile karanlığa sürüklemesi yerine daha iyi bir yöntemdi tabi. Ne yazık ki umudum pimi çekilmiş bombaydı ve elimden çıkaramadan patladı.15 tatil bitti. Okul başladı. "Buse rahat dursun, beni etkileyecek bir şey yapmasın, zaman işler, Allah sabır verir, radikal kararlar alıp uygularım, sorumlu davranırım böyle böyle unuturum yani. Ya da ne biliyim o kadar şeyden ben böyle etkilendiysem onun etkilenmemesi içten mi ya? O da beni seviyosa ? Gerçekten birbirimizi özlediysek ?" türünde devam eden unutma kararlarının yöntemlerinin verdiği sıkıntıları sadece Buse'nin beni sevme ihtimalinde kendimi avuturcasına bitirmeye çalıştığım düşünceler..Şu bi aşikar ki Buse hayatıma en ters zamanlardan birinde girmişti.Ona en ihtiyacım olduğu zamanlarda diyebilirim ve benim için bir rüya gibiydi. Bunla mı alakalı bilmem ama. Bitince de yoksunluk çektim. Objektif düşünürsek bu bir bağımlılıktı takıntıydı. Bunun pek çok sebebi olabilir o zaman da irdelemedim şimdi de irdelemeyeceğim. Okulun ilk haftası bir tenefüste karnım acıktı kantinden bir şeyler almak için kantine indim.O sıralar uzun süre sohbet ettiğim arkadaşım Yasemin de ordaydı. Görüş alanıma girer girmez Buse ve Semihi kantinin karşısındaki spor odasının orda gördüm. Mutlulardı konuşuyorlardı. işte ben hikayemizi yazarken geceleri konuştuğu kişi oydu her şey yerli yerine oturuyordu ama adeta kazık gibi.O anki duygumu klavye tuşlarına basarak sizlere anlatamam dostlarım ama bilin ki hayatımı zehir eden günlerin başlangıcıydı o an.Aylarımın, hayatımın,pgibolojimin ve sağlığımın uzun bi süre ellerimden kayıp gideceğinin habercisiydi adeta..