​Hain bir eski sevgili sizi paranoyaklaştırır.

Bu olaylardan epey zaman geçti. Dayanamadım yazdım Buseye. Aramızda şu konuşma geçti:
+Buse biliyorum hiç kimseyi istemiyorum demiştin ama ben seni çok özledim.
-Evet hala kimseyle konuşmak istemiyorum.
Son çaremi de denemiştim. Buse istememişti. Elim kolum tamamen bağlıydı. Artık yoluma bakmam gerektiğini anladım. Dönemin sonlarına doğru Busenin bakışları istikameti hep bu delikanlı tayfaya yöneldi. Korkuyodum.Çünkü kimse değil ben. Sadece ben tanıyodum Buseyi. Sözünü tutmayacaktı.O sene,o an olduğu gibi gelicek tüm felaketleri önceden sezdim.Ve biri o an yaklaşıyodu o felaketlerin. Dönem kötü hislerimle sona erdi.15 tatilde (bkz: aşık olmak aptalıktır) bu hikayeyi yazdım. Buseyi stalklıyodum. Geceleri hep açıktı.Ben hikayemi yazarken biriyle mi konuşuyodu acaba diye sordum ama pek ihtimal vermedim.Önceleri birbirimizi sevdiğimiz için bakardık ve ben ayrıldıktan sonra o da hala bakıyo mudur düşüncesiyle bi bağımlıya dönüştüm her zaman her boş anımda Busenin çevrimiçi olup olmadığına bakardım.Çünkü seziyodum o gelicekti. Benim yerime o biri mutlaka gelicekti.Hem ilgi çekiyordu Buse hem de bundan hoşlanıyordu.Ve ben korkuyodum çünkü onu tanıyodum. Bana şahingöz derlerdi lisede. Gerçi ben kendime öyle dedirttim biraz ama gözlerim çok keskindi herkesten önce ve uzağı görebilirdim.Bu özelliği de Buse nerde kimle napıyor derken geliştirdim diyebilirim. Gözünüzün iyi olması bir sürü avantajla beraber bir dezavantaj sağlar size.Her zaman görmek istediğiniz şeyleri görmezsiniz.Ben de görmedim.