Eapel e beni ailemin yanına zütürmesini söyledim. Hayır dedi biraz ısrar ettikten sonra ikna edebilmistim.Bir anda her yer bembeyaz oldu ve kendimi mahallemde buldum. Bunu nasıl yapıyordu hiçbir fikrim yoktu fakat sorgulamıyordum. Oturdugum binaya doğru yavaşca ilerledim. Erdal Bakkalı, Kasap Ahneti bile özlemiştim. Binamı görünce gözlerim doldu.Çok özlemiştim ailemi. Yavaşça binanın açık kalan kapısından içeri girdim. Merdivenden yukarı çıktıkça gözlerim doluyordu. Sonunda varmıştım bir zamanlar yaşadığım yere kapı ruhumun geçebileceği kadar açıktı içeri girdim. Eapel de arkamdan geldi fakat bir anda her yer simsiyah oldu. Neler olduğunu anlamaya çalışıyordum. Eapel kısık bir sesle kahpe Oapel dedi. Neler oldugunu sordum. Koracak bir şeyim yoktu nede olsa ölmüş biriydim ama yinede korkuyordum. Eapel bir anda üstüme atladı ve beni yere düşürdü sanırım birinden korumak içindi yüzlerimiz birbirine çok yakındı. Yeşil gözleri bana bakıyordu kendimi tutamadım ve dudaklarından öptüm. Ayağa kalktı ve bana tokat attı."Gerizekalı herif en büyük günahlardan birini işledin ne yapıyorsun sen!" Dedi. Utanıyordum belkide yapmamam gereken bir şeyi yapmıştım, korkuyordum.Her yer dahada siyahlaştı hayattayken hiç bu kadar siyah bir ortam görmemiştim. Eapel e baktığımda gözden kaybolmuştu yalnız başıma bırakıp gitmisti. Aslında haklı sayılırdı.Tam o sırada yanıma simsiyah elbiseli sarı saçlı yeşil gözlü bir adam indi... (Devam edecek.)