ve.kapının tam eşiğinde durdu.ben yere yatmış harektsiz bir şekilde gözlerinin içine bakıyorum. hani ben bir efsaneyim filmini izleyen vardı vampirler o ince güneş çizgisinden geçemiyodu karşıya buda bunun gibi ellerini uzatıyodu ama gelmiyodu kapının eşiğinden geçemiyodu. kapı olmadığı halde boşluğa yumruk atıyodu sanki duvara vurumuşcasına. çıldırmıştı arkasındakilerde ayağı kalktılar. onlarda hızlı birşekilde gelip vurmaya başladılar.tam orada artık bayılma derecesi korkumdan vücuduma geri dönebildim. gece yine 3.5 gibiydi. yerden kalktım acaba gidip baksammı diye merak içindeydim.bi 5 dakika düşündükten sonra önce kendi odamın ışığını yaktım. biryandanda telefondan ışık açtık. sonra uzanıp koridorun ışığını açtım. yavaş yavaş ilerledik tuvaletin ışığı dışarda onuda açtım. kapı yine yarım bir şekilde aralıklıydı. bakmak istiyodum biyandanda çok korkuyodum. önce salona gittim televizyonu açtım etraf çok sesssizdi dahada korkutuyodu. sonra telefondan son ses müzik açtım. tüm cesaretimi toplayım kapının yanına geldim. çok ağır bir kafa uzatmayla içeri doğru...