E: eve gittiğimizde herkes telaşlı. Annem başına yazma bağlamış, ağlamış. Abim çok sinirli babam da aynı şekil. Eve geldik babam beni kolumdan tutup yere fırlattı. " Al getirdim huurnu!!" Dedi. Ne diyorsun sen baba dememle tokat yemem bir oldu. Abim kalkıp beni yerde tekmeledi. Ve annem sadece izledi. Ben o gün eve gelmeyince polisi aramış bunlar zaten öğrenince hayret ettim. Babam bana hiç kimseye birşey anlatmayacaksın dedi. Anlatırsam beni öldürecek miş. Şimdi ki kafam olsa öldürse de dövse de anlatırım. Polis geldi sordu birşeyler arkadaşımda kaldım sorun yok dedim. Morluklar ne diye sorunca " arkadaşımla biraz tartıştık" diye cevap vermek zorunda kaldım.

H: yani son ümidin olan poliste gitti.

E: aynen öyle. Polisler gidince bizimkiler geldi. Ne oldu diye sordular. Söylemedim dedim. Odadan çıkıp gittiler. içerde konuşmaları dinliyordum. Babam " bunu okuldan alalım yoksa huur olur başımıza." Kimseden çıt yok. Annemin kalkıp hayır okuyacak benim kızım demesini o kadar istedim ki. Ama yok kalkan olmadı. Bilmiyormuş gibi yapıp sabah okula gitmek istedim ama babamın tokadıyla odama döndüm ve akşama kadar ağladım. Yalvardım yakardım ama yok. Sonra annem insanlık yapıp tedavi görmem gerektiğini söyledi. Babama bunu kabul ettirdi.

H: en azından bunu kabul etmiş.

Akşama doğru devam edicem beyler biraz işim var.