Sonra ona bir kaç soru sormak istediğimi nazik bir dille söyledim. Gözlerime bakarak sor bakalım dedi.

H: nerede ve saat kaçta bunlar oldu? ( Arkadaşım alttan ayağıma vurdu ve bacağım masaya çarptı)

E: sorun değil anlatmak istiyorum. Uzun zamandır derdimi dinleyecek kimse bulamıyorum. Saat 21:00- 21:30 arası sanırım zaten uyandığımda yırtık pırtık elbisemle beraber boş bir arsadaydım.

H: peki nasıl oldu anlatır mısın? Eğer sana kötü hissettirecekse anlatma başka bir konuya geçelim.

E: sorun değil yeterli tedavi gördüm (gülerek). Arkadaşımın evinden çıktım otobüs durağına gidiyordum. Sokaklarından aşağı inerken bir araba yanaştı ve gitmek istediğim yere bırakabileceğini söyledi. Ben hayır diye cevap verdim ve hızlı adımlarla gidiyordum. Sonra tekrar geldi ve bu sefer aşağı indi. Ağzıma eliyle basıp arabaya sürükledi. Her zaman dolu olan sokak o saatlerde boştu. Sessiz çığlıklarımı kimse duymuyordu. Arabanın içinde oturan başka bir adam beni tuttu ve ağzımı bantladı. Ağlıyordum. Kimse beni görmüyordu, duymuyordu. Sanki ölmüşüm ama cenazemdekilere ben ölmedim diye bağırıyordum.

H: sonra ne oldu?

E: bir yere zütürdüler beni. Büyük bir garaj gibi arkadaşı beni dışarı çıkardı. Alttan tekmeler atıyordum ama işlemiyordu. Arkadaşı kollarımdan tutup beni yere düşürdü. Ve adam kemerini çıkardı.

Ela bunları anlatırken benim gözlerim doluyordu. 18 yaşında bir kız nasıl böyle olayları atlatır diye hayretler içerisinde de kalıyordum.