Herkesin büyük umutlarla girdiği sınavdan bir beklentim yoktu açıkcası. işler değişmişti artık. Sınavdan sonra heyecanla benim çıkmamı bekleyen annem ve babam her aile gibi "nasıldı oğlum, iyi geçtimi" gibi sorularla beni karşılamış "eh işte idare eder gibiydi" cevabımla da biraz durgunlaşmışlardı. Benden umutlu olan ailem artık umutlarını belli etmemeye çalışıyorlardı. Her zaman bana "oğlum bak abin çalışkandı, ders çalışarak biryerlere geldi ve polis oldu, ablan ise abinden daha fazla ders çalışırdı, o da çalışması sayesinde öğretmen oldu, sen ise hiç çalışmadan zekan sayesinde iyi bir lise kazandın. Bak oğlum ablanda abinde burda, aralarında en zekisi sensin ki bunu herkes biliyor. Zekisin ama çalışmıyorsun, çalışsan çok iyi biryerde olucaksın" diyen babam artık sınav sonuçlarım açıklana kadar bu konuyu açmadı. Strese kapıpacağımı düşünüyorlardı. Sınav sonuçları açıklandığında ise ben yine iyi bir puan almıştım (çok ta iyi değil ama hiç çalışmadığım için benden beklenenin çok üzerindeydi)