Günler bu şekilde bilardoyla,pes le geçerken ara sıra okula Sevdenin yanına gelen Seline ise bakmıyordum bile. Bir zamanlar benim için neredeyse herşey olduğunu düşündüğüm kız artık benim için hiçbişey ifade etmiyordu. Acımasızlaştırmıştı beni. Kızlara karşı olan güvenimi yerle bir etmiş, aşka ve sevgiye küsmemi sağlamıştı. Geçirdiğimiz güzel günler sevginin varlığına inanmamı sağlamıştı. ilk önce bana sevmeyi öğretmiş, sonrasında ise öğrettiği şeyi kendi elleriyle yıkmıştı. Birdaha toparlayabilecekmiydim bilmiyorum. içime kapanmamı sağlamış, derinlerde olan karanlık tarafımı biraz da olsa gün yüzüne çıkarmıştı. Kendimi kimseye beğendirme derdim olmadığı için artık çok daha rahat hareket ediyordum. Zaten sınavda umrumda değildi. (En olmadı almanca öğretmenliğine giderim aq ne kasacam kendimi) Rahattım, gerçekten herzamankinden bile daha rahat hissediyordum kendimi. Artık sadece evde deneme çözüyordum (o da ailem daha fazla endişelenmesin benim için diye) okula gitmeyi bırakmıştım zaten ablamın yanına gitmiştim. Sınava sayılı günler kalmıştı ve stres başlamıştı ailemde. Ben rahatlığımdan ödün vermezken ailem benim için gelecek kaygısı gütmeye son gaz devam ediyordu.