Bi süre genel sohbet ettikten sonra dayanamayıp sordum ;"O değilde kız sen körmüsün? Görme bozukluğun mu var senin gibi bi kızın benimle ne işi olur? Lan ben okula geldiğimde ara sıra sana gözüm takılırdı 'gibtir et o kız sana bakar mı lan' derdim. Ne olduda bana bakmayacağını düşündüğüm kız benden hoşlanır hale geldi merak ettim açıkcası" aldığım cevap benim için bi hayat dersi gibiydi.
"Aslında ilk başlarda sadece doğal olduğun için ilgilenmeye başladım seninle, beni veya başka kızları görünce elin ayağın dolaşmıyodu. Sebebini merak ettim, öğrenmek istedim ve seni bi süre uzaktan izledim. Sonunda rol yaptığını farkettim, tamam belki kızlara karşı doğaldın ama hayata karşı kendin gibi değilsin (vay be bunları duymayı cidden beklemiyodum, bi oyuncuyu en iyi başka bi oyuncu anlar) sonra italyanlar geldiğinde seninle daha fazla vakit geçireceğimi anlayınca heyecanlandım ve bu konunun üzerine düşünmeye başladım. Doğal olacaktım sana karşı, senin kızlara doğal olduğun gibi bende sana karşı dürüst davranıcaktım. Normalde pek benim tarzım değil gidip bi erkeğe ondan hoşlandığımı söylemek ama kararım kesindi. Söylediğimde ve sen beni reddettiğinde hayal kırıklığına uğradım. ilk defa bi erkek beni reddetmişti, gururuma dokundu fuck up,gülme ya cidden öyle. Hırs yaptım bende, ben kendimi reddedilemez diye görüyodum seninle tanışana kadar. istediğim her erkekle çıkmıştım hatta daha ileri gittiğim bile oldu bazılarıyla, senin üzerinde de kadınlığımı kullanmayı denemek istedim ama paşamız italyanlarıda reddetmişti. Bu arada cidden safsın o Martinaları nasıl geri çevirdin hadi tavşan neysede.Ben yinede şansımı denedim ve sonuç yine olumsuz. Benim için içi sırlarla dolu bi kitap gibiydin ve mutlaka okumam gerekiyodu. Belki sende diğerleri gibi hemen beni kabul etseydin 1-2 hafta içerisinde senden de sıkılıp ayrılacaktım, ama olmadı işte."( burayı yazarken acaip zorlandım, ne demişti ne demişti diye düşünerek yarım saatte toparladım bu kısmı)