Cemil’e baktım, mışıl mışıl uyuyor!” dedikten sonra yanıma oturdu. “Ee, sen niye geldin?” dedim. “Yanında olmak istedim!” deyince, “Manyak mısın sen, oğlun yan odada yatıyor!” dedim karşılığında. “Korkma uyanmaz, bir daha yattı mı hayatta kalkmaz, küçüklüğünden beri öyledir!” dedi, ama ben, “Başımızı derde sokacaksın, git içeri!” dedim sinirle. 

“istersen sen git bak!” deyince, “Ya manyak mısın nesin, niye bakayım, git içeri, yarın yaparız!” dedim, ama Meryem, “Ben şimdi istiyorum!” dedi. Sıcak nefesi yüzümü yakıyordu. Bu arada elini eşofmanımın içine sokmaya çalışıp yarağımı tutmak isteyince, “Ya sen deli misin?” dedim tepkiyle. “Erkek değil misin sen, niye korkuyorsun?” dedi sinirli bir sesle. “Oğlun içerde diyorum, anlamıyor musun?” dedim, ancak Meryem, “Top atsan uyanmaz o, oğlumu bana mı öğreteceksin?” dedi yine. 

O zaman daha fazla tepki göstermemin anlamsız olduğunu anladım. “Sessiz ol ama!” dedim ve ayağa kalkıp çabucak soyundum. Ne odanın lambasını ne de masa lambasını açabilirdim. O nedenle bu işi karanlıkta yapmamız gerekliydi. Meryem de üzerindekileri çıkardı, az sonra o da çırılçıplak kaldı.