Ancak Serhat gitmemekte, Meryem'le görüşmekte ısrarlıydı. “Eğer kapıyı açmazsan burada beklerim, sen açana kadar da bir yere gitmem!” dediğinde, Meryem, “Allah kahretsin seni, beni millete rezil edeceksin!” dedi. Ama Serhat, “Sen kapıyı açana kadar hiç bir yere gitmiyorum. Bak sadece konuşmak için geldim, inan başka bir niyetim yok. Korkma benden lütfen. Senden özür dilemek istiyorum, ama ne olursun kapıyı aç. Sadece konuşmak istiyorum. Ondan sonra gideceğim, ama ne olursun bir kere görüşelim!” diye adeta yalvarır gibi konuşunca, Meryem bana dönerek fısıltıyla, “Kapıyı açmam lazım yoksa bu hayvan gitmez. Sen içeri gir, sesini çıkartma sakın. Ne olursa olsun sakın çıkma dışarı, yoksa daha kötü olur!” dedi. “Tamam, ama başından sav gitsin bunu, iki saat bekleyemem ben içeride!” dedim. Meryem, “Tamam tamam!” dedi bana ve sonra kapıya doğru gidip, “Az bekle, ama bak sadece konuşacağız, ondan sonra gideceksin!” dedi Serhat'a. Serhat, “Tamam, söz veriyorum, yemin ederim, konuşup gideceğim!” dedi yanıt olarak. 

Ben odama geçerken Meryem de peşimden gelip yerde duran türbanını aldı ve başını bağladı. “Yalvarırım ses etme, ben gönderirim bunu. Eğer seni görürse öldürür!” dedi ve ardından kapımı kapadı. Ben de kapıyı kilitledim ve arkasında durup içeriyi dinlemeye başladım. 

Bir dakika kadar sonra Serhat'ın sesi salondan geliyordu. Ağlamaklı bir sesle, “Lütfen, senden özür dilemek istiyorum. Bir hayvanlık ettim, beni bağışla!” dediğini duydum. Karşılığında Meryem ise, “Sen beni aptal mı sanıyorsun, daha önce de aynısı oldu, o zaman da affettim ama sonra ne oldu, her şey eski tas eski hamam. Artık geçti Serhat efendi, hem ben artık bu günahı taşıyamıyorum daha fazla. Kocamın yüzüne bakarken utancımdan yerin dibine giriyorum. Cemil de artık çocuk değil, anlayacak diye ödüm kopuyor. Bu iş artık bitti, sen yoluna ben yoluma. Zaten yakında Sivas'a dönüyorum. Ondan sonra birbirimizin yüzünü bile görmeyiz!” dedi