(Devam ediyoruz!)

Bembeyaz bir ortama gömüldüm sanki, önümde bir adam; hızla koşuyor, çığlık atıyordu. Kendimi o kadar hafif hissediyordum ki, adama ulaşıp "Neden kaçıyorsun?" diye sormak için arkasından koşmaya başladım.

Adam o kadar hızlı koşuyordu ki yakalayamıyordum onu. Bembeyaz, sonsuzluğa koşuyordu. Anladım: koşmasının nedeni, benden kaçmasıydı. Eğer onu yakalarsam o ölecekti. Daha da hızlandım. Şimdi anladım, demek ki bu yüzdenmiş savaşlar. Yaşamak için. Hayır, yanlış anladım. Çıkarlar için. Bencilce bir his ile adamın sırtından yakaladım ve gözümü açtım.