Maymuna elimi attığım gibi elim içinden geçti. Hayatımda öyle dehşet bir an yaşamamıştım. Tekrar, tekrar denedim. Aynı şeyi defalarca. Dokunamıyordum. Maymunun beni öldüren adamı parçalara ayırmıştı fakat ben bir şey yapamıyordum. Bağırıyor ve çığlık atıyordum ama nafile. Bedenime geri girmeye çalıştım. Olmuyordu. En kötüsü de toprağın içine bile geçebiliyordum. Ayağımın bastığı sabit bir yer yoktu. Kontrolsüzdüm.

Maymun ölü bedenimi alıp bir kayanın altına gömdü. Bir kaç gün boyunca kayaya bir şeyler kazıdı. Anlamsız şekillerdi, sanırım kayayı tanıyabilmek için yapmıştı.

Artık o yürüyordu, bense takip ediyordum.

Her gördüğüm insana girmeye çalışıyordum. Eşyalara dokunmaya ve meyveleri yemeye. Kadınları izlemek bile haz vermiyordu... en kötüsü ise, siliniyordum. Elime baktım ve o kadar saydamdı ki, hayalet bile denemezdi. Ağlayamıyordum, gülemiyordum. Sadece dehşeti hissediyordum. Volkanların patlamasından bile daha korkutucuydu.

Yuğh yürümeye devam ederken uyuyan bir adamla karşılaştı. Bir kaç gündür yemek yiyememişti. Biliyordum. Eline bir kayayı alıp adamın yanına gitti.