Tam olarak okuduğunu sanmıyorum. Şu kısmı alıntılıyorum tekrardan: "Ben tanrıyım. Ben mükemmelim. Ölümsüzüm, her şey benden oluşmuştur. ilk söz benim. Ama dıbına koyim ben ölemiyorum? Ben acı nedir bilmem? Ben hastalanmam? binler böyle bir şey olabilir mi lan? Ben ebediyim ve ebediyen böyle olmaya zorunluyum? Biz insanlar bu taktan hayatın monotonluğundan kaçmak için naparız? Mükemmel olduğumuz bir evren hayal ederiz.
Ya tanrı da böyleyse? Bizim mükemmellik hayalimiz onun için öyle monoton hale gelmiştir ki kendisinin hiçbir zaman ulaşamayacağı bir şeyi hayal ettiyse ve bizler de onun hayaliysek? Ölebildiğimiz, acı çekebildiğimiz, insanın insanı gibtiği bu evren onun hayaliyse? O zaman her şey daha anlamlı olmaz mı? Biz onun ulaşamadığıyız. Biz onun yalnızca hayal edebildiği şeyleri tecrübe edebilen kusursuz varlıklarız."