panpa hedefine vazgeçtiğin yerden sapasağlam odaklanıyorsun ama zaman geçtikçe içindeki o boşluk hedefinin üstüne çıkıyor senin tüm enerjini emiyor. tam olarak vazgeçemedikçe unutamadıkça seni sömürüyor. ne hayalin ne bir arkadaşın kalıyor yanında ne de sen. bu yüzden bu durumu göz önünde bulundurup kızla olan durumunu ona göre şekillendirmen lazım. güçlü ol ve bunu yap hadi allah kolaylık versin. bir benzerini de ben yaşadım 10 aylık sevgilimle onun için hayalimden vazgeçtim neredeyse arkadaşlarımdan vazgeçtim hiç yakınlaşmadım bile yakınlaşmak isteyenlerle bana bir günde postayı koydu tamam ben de kötü şeyler yaşatmıştım ama sonucu ayrılmak olucak kadar ağır olmamalıydı o da kötü şeyler yaşatmıştı ve ben kalıcı kırgınlık bırakıcak veya unutulamıcak şeyler yaşatmadım. ben tam o günden sonra (haftasonu mala bağladım cuma ayrılmıştı) sonra hep gülümsemeye çalısıp devam ettim hayatıma. düşün kanka kolumu kesseler gülümsüyordum hayalim gülümsememi pozitif olmamı gerektiriyordu. bir ara bana döner gibi oldu sarılmak istediğini söyledi kabul ettim ama sarılamadık. zaman ilerledikçe içimdeki o hayalim sevgimin onu özlememin altında ezilmeye başladı ve şuan içimde yaptıgım tüm hayalimi pekiştiricek projeler etkinlikler gezilerin verdiği heyecandan enerjiden gram kalmadı ve kıza muhtaç bir şekilde gülümseyerek hayatımı geçirmeye çalısıyorum. bir ara adım atmaya karar vermiştim ayrıldıktan sonra sevsem de hiç adım atmıyordum atamıyordum neyse adım atmaya karar verdiğimde bir şeyler sürekli beni engelliyor gibi hissediyordum fırsatlarda adım atamıyordum tabi bu öyle flört aşaması gibi değil bişeyler yaşamışız duygusal adımlar. neyse atmak istiyordum atamıyordum sonra öğrendim ki bi çocuk doğum gününde kızın kapısına çizdiği resmi bırakmış. kızı çizmiş kanka o kadar güzel çizmiş ki böyle masum bir sevgi göremezsin. çocuga o kadar bir şey diyemiyorum ki masum bir sevgi 3 yıl boyunca sevmiş ilk 2 yılında başka sevgilisi son yılında ben vardım.