Zehra, "Şimdi bunları boş ver. işe geç kalacaksın." deyip Emrah'a ceketini uzattı.
Doğru ya. Bir de patronla uğraşmayayım."

Saat 24:00'ı gösterdiğinde Emrah ofisten çıkmış tenha bir yolda yürüyordu. Sigara yaktı. Bakışları yerdeydi. Mahallenin ortasındaki sokak lambasının önüne geldiğinde durdu. Sağa sola bakındı. Arkasından biri geliyor gibi hissetti. Ama kimse yoktu. Yürümeye devam etti. duvarları çökmüş evin önünden geçerken yıkıntı birikintilerinin üzerinde oturan erkek ile kadını gördü. Kadının yüzünde abartı makyaj vardı. Erkeğin de sakallarından yüzü gözükmüyordu. Emrah önlerinden geçerken bir süre süzdüler. Emrah biraz hızlanıp oradan hemen uzaklaşmak istedi. Mahallenin başına geldiğinde arkasını dönüp yıkıntıların olduğu yere baktı. Kimse yoktu. "Hay anasını... "