Ha unutmadan ekleyeyim, yaşadıklarımız çok korkunçtu zaten, epey zaman geçti etkileri azaldı ama o günden sonra hiçbirşey eskisi gibi olmadı. Tuğçe ablayla ara sıra buluşup sohbet ederken laf arasında bize, onların kendisini rahatsız ettiğini anlatıyordu. ilk gün hafif uğultuları, takırdamaları sonra yeri değişen eşyaları, aniden giden elektirikler ve hemen ardından sanki tavan yıkılırmışçasına gelen gümbürtü... Bir gün kamera koymaya karar verdiğini söyledi. ilk gün sadece sesler vardı, bir iki gün sonra uğultu. Üç ve dördüncü günlerde küçük eşyalar santim santim oynamaya başladı. ilerleyen günlerde kameraya da dokundular.Biz zaten her izleyişimizde ayrı bir şoka giriyorduk. Tuğçe abla birgün sıkıldığını ve bunlardan kurtulmak istediğini söyledi, çağırdığı gibi geri gitmeleri için de birşeyler yapıcaktı ve yaptı da, hatta birlikte yaptık. Sonra evlere geçtik. Sabah oldu Tuğçe abla açmıyor telefonunu. Müsait değildir dedim geçiştirdim. Ertesi gün yine haber yok. Neyse dedim zaten vazgeçmiştim. Diğer gün evde otururken kapı vurulmaya başlandı. Açtığımda polisler vardı, ifademin gerektiğini söyledi. Evden kokular yükseliyormuş. Komşular şikayet edince Tuğçe ablamın ölüsünü görmüşler. Kamera kaydına baktık: Cinler Tuğçe ablayı duvara vura vura gibiyordu