Yokuştan aşağı tüm hızımla koşmaya başladım ben kaçtım o Kovaladı. işin kötü kısmı ve acı gerçek şu ki o daha hızlıydı. Klagib tip ayakkabıyla koşuyorsun amk çocu nasıl benden hızlı olabilirsin ayaklarıma bakınca aklım başıma geldi 1 aylık kyk ma kıyıp aldığım 400tl lik harley davidson vardı bot değil asker postalıydı amk aradaki mesafe gittikçe azalıyordu ve doğal olarak seçenekler azalıyordu. Seçenekler işte bu, bu benim avantajım hala düşünebiliyorum son bir gayretle bacaklarıma yüklendim ama yetersizdi nerdeyse nefesini hissediyordum planda buydu o kadar yakın olmalıydı ki hareketime tepki verememeliydi tam olarak doğru noktadaydım uzanan elleri adeta hissettim ve yanımdaki tabelanın direğine tutunarak kendimi yere attım bana takılıp yuvarlandı. Plan işe yaramıştı ama sadece bu kadarını düşünmüştüm şimdi be yapabilirdim. Geri dönmek hayır. Devam etmeye kalksam peşimden gelecek. Aklıma çok basit bir şey geldi kalkabildiğim kadar hızlı kalktım ve ardından tüm hızımla koştum yuvarlanması durduğunda tam tepesindeydim o ise yüz üstü yerdeydi durmadım ve yavaşlamadım son adımda sağ bacağımı gerebildiğim kadar gererek kafasının tam arkasına ayağımı gömdüm ağır bir bot giydiğime şükrettim kelimenin tam anlamıyla beyni patlamıştı bot ve pantolonumun paçası kana bulanmıştı hala hayatta ve sağlamdım gülümseyip etrafıma baktım ve gülümsemem son buldu. Çok fazlalardı her yerden geliyorlardı ama koşmuyorlardı bakkala iyice yaklaşmıştım yinede koşmadım neye dikkat ettiklerini bilmiyordum yapabildiğim kadar hızlı yürüdüm heryerdeylerdi sağdan soldan çıkıp duruyorlardı bakkalın içinin boş olup olmadığını kontrol etme vaktim yoktu 1 tanesi 1000 tanesinden iyidir diyip bakkalın önünde bir anlık durdum boş duruyordu kepenk i cam kırığının yarısına kadar indirdim içeri girip içerdende aşağı çekerek girişi kapattım cam kırığı giysimden bir parça yırtmıştı telefonun ışığını açtım ve bakınmaya başladım