arabanın bagajındaki ceset ile tekrar evinin yoluna koyulduk.
bu defa dönüş yolunu daha dikkatli izledim.
şile'de, ormanların arkasında bir dağ eviydi bu.

ne olduysa bana dönerek sana bir şey göstermek istiyorum dedi.
milyarlarca sorum vardı aklımda, neden bunları yapıyorsun, neden dünyayı istiyorsun,
neden insanlıktan nefret ediyorsun, neden ve neden... ama hiçbirini soramadım.
belli ki, anlatacağı her şeyin bir zamanı vardı.

bana göstermek istediği şey için, patikanın çatalından, sol tarafta olana girdik.
toprak yol arabayı titretiyor, uzun farlar, karşıdaki engin ağaçları olduğundan daha heybetli gösteriyordu.

yıkık dökük bir yapıya geldik ormanın içinde.
burası taştan bir evdi, ama duvarlarının yarısı yoktu.

+buraya neden geldik?
-göstereceğim şey burada.

bir süre önümden adımladı, o'nu takip ettim.
yer yer bastığım yeri kontrol etsem de, ayaklarımın altında kırılan kopmuş ağaç parçaları
beni tedirgin ediyordu.

daha sonra önümde durdu ve yerdeki ağaç parçalarını sağa sola kaldırdı.
ardından yerden demir bir tutacağı kavradı ve kaldırdı.
aşağı doğru inen ufak bir tünel açıldı.

daha ne kadar şaşırabilirdim bilmiyordum.
yutkundum. ve soğuktan üşümüş kollarımı ovuşturarak onun arkasından merdivenden
yerin altındaki bu tünele indim.

etraftaki mumları yaktı.
bir süre etrafı inceledim. korkutucu bir mağaraydı. bu canavarın mağarası.
plağı taktı ve bu çalmaya başladı.

https://youtu.be/Zi8vJ_lMxQI?t=60

kafamı sola çevirdiğimde ise hayatımın en korkutucu anını yaşadım.