nameless ile bu konuşmadan sonra o gece hiç konuşmadık.
odama bir cep telefonu bıraktığını gördüm.
ilginç bir şekilde tıpkı benim onagüvendiğim gibi o da bana güveniyordu.
tek yapmam gereken polisi arayıp ihbar etmemdi ama bana güvendi.

neden bilmiyorum, dünyanın en kötü insanı karşımda gibi değil de, sadece
bana güvenmiş biri olarak görüyordum o'nu.

sonraki sabah erkenden uyandım. nameless ortalarda yoktu.
odasına doğru adımladım. uyuduğunu gördüm.
ahşap ağırlıklı, sade ve şık bir odası vardı.
yatağının başında beyaz bir piyano ve duvarında bir kaç güzel tablo.

odayı incelerken tekrar o'na baktığımda o da bana bakıyordu.
bir an panik olup kekeledim. odadan çıktım tekrar.

o ise 1-2 saat daha uyudu.

öğlen uyanıp kahvesini alıp oturma odasına geldiğinde.
ufak bir defter ve kağıt buludum. ve hadi terapiye devam edelim. dedim.