“Biliyorum. Beni duyuyorsun. Bana yardım et.”

Uyandım. Gözlerim faltaşı gibi açık çevreme bakıyordum. Tiff yanımda bana sarılmış uyuyordu. Uff. Kız kardeşim gibi göremiyorum ki onu. Kalbini de kırmak istemiyorum. Acaba orada ağlamaklı bir şekilde çıktığında kalbini mi kırdım? Ve uyandığımda bunlar rüya olur diye düşünüyordum ama alakası bile yok. Hepsi saf gerçek işte. Ben dünyayı koruyan bir savaşçı gibi bir şeyim. En azından anladığım kadarıyla. Lina da gözlemci. Sorunları görüp bana haber veriyor herhalde. Ben de pataklıyorum. Tiff’i rahatsız etmeyecek şekilde ellerini üzerimden çektim ve yataktan kalktım. evden dışarı çıktım ve bahçedeki sandalye benzeri topraktan yapılmış şeye oturdum.

Lina-“Uyku tutmadı mı?”

b-“Evet. Bu kadar şeyi aklım almıyor. Seni de mi uyku tutmadı?”

Lina-“Zamanla hatırlarsın. Ama yakın zamanda hatırlaman gerekebilir. Kont’u bulamıyorum. Kendini iyi gizlemiş. Hem ben uyumam. Ben olduğum yerde durarak dinlenebiliyorum. Bu da farklı bir özelliğim.”

b-“ Benim bir tek kulaklarım mı büyük? Ve sadece her şeyi duyuyor muyum?”

Lina-“Belki. Kim bilir. Sen pek konuşmazdın. Kapalı bir kutu gibiydin. Sadece benimle tehditi bulduğum zamanlarda konuşur, yardım gerekirse yardım isterdin. Hayat senin için sadece savaş ve uykuydu.” Ben ne kazma bir herifmişim lan.

b-“Seni hiç kırdım mı peki?” Bunu yürekten sormuştum. Cidden. Bu kız her ne kadar egolu olsa da belki de dikkat çekmek için bu hale gelmiştir. Kızlar işte. içlerini bilemem ya.

Lina-“Şimdi bunu boşver. Biz işimize bakalım. Sen biraz daha uyu. Yarın sabah Kont’tan iz bulursam sana hemen haber veririm.”

b-“Uyumayı düşünmüyorum. Hatta sen de biraz ara ver. Güneş doğmak üzere. Gel beraber izleyelim.”

Lina-“Güneşin doğmasının benim için bir anlamı yok. Güneşe baksam bile sadece nükleer patlamalarla dolu bir yıldız olarak görüyorum. Sen keyfini çıkar.”

b-“O zaman sen de o kadar uzağa bakma…” Tiff’in sesi sohbetimizi böldü. Ve artık şaşırmıyorum. Güneşteki nükleer patlamaları falan görmesi beni şaşırtmıyor. Cidden. Ayak uyduracağım buna. En azından hatırlayana kadar.