Lina-“Şimdi bana ellerini ver. Toprak. Bizi insanlardan ayır.” Ne yani bunu dedi ve görünmez mi oldum?

b-“ Oldu mu bari?” Tiff elimden tuttu ve beni çekiştirmeye başladı.

Tiff-“Oldu mu olmadı mı gel kendimiz deneyelim.” dedi ve kolumdan çekti. Doktorun karşısına getirdi. Tiff dil falan çıkarıyordu. Ben de elimi gözlerine falan yaklaştırıp uzaklaştırıyordum. Cidden görmüyorlar. Yok artık. Tamam. Bu rüya hoşuma gitti ama biraz da korkuttu. Yansımamı bile görmüyorum. Aslında neye benzediğimi de hatırlamıyorum.

Lina-“Eğlendiyseniz hadi eve gidelim. Ne yapacağımızı o zaman düşünürüz.”

Tiff-“Aynen. Gidelim. Sen hatırlamazsın ama bana kulaklarını verecektin abi en son.”

Lina-“Sakın öyle bir şey yapma. Senin de bir 800 yılın kaldı kulaklarının büyümesine. Biraz sabret.” 800 yıl mı? Hangi evrende yaşıyorsunuz siz?

Tiff-“Söylemesen olmazdı zaten.”

b-“Tamam artık eve gidelim mi? Her neredeyse.” Tiff ve Lina kollarımdan tuttu ve havalanmaya başladık. BU NE BEEE!! Yükseklik korkum var benim ve uçuyoruz. Giderken bir ses duydum. Çok kısıktı ama duyuyordum. (Bilinmeyen sese S diyeceğim.)

S-“Beni buradan kurtar.” diyordu. Ses çok tanıdık geliyordu. Tamam. Durumum pek iyi değil. Bu kadar yeteneğim olmasına karşın güzel bir macera olmayacağına dair içimde oluşan bir his var.