Tamam. Hafıza kaybı + halisülasyon ile başım dertte. Ama çok gerçekçiler. Ayağa kalktım.

K-“Cruchs. iyi misin? Beni hatırlıyor musun?”

b-“Cruk kim onu bile hatırlamıyorum. Benim ismim Bir Bine. Tek onu hatırlıyorum. Senin ismin ne?” Kız şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Tiff de yere oturmuş üzgün üzgün bana bakıyordu.

b-“Tiff sen de yere oturma. Üşüteceksin.” Lan. Halisülasyona yere oturma üşüteceksin mi dedim ben? Kafam güzel. Ama bu sözümle beraber geldi bana sarıldı.

Tiff-“Abi. Kendine gel.” Lan cidden adım Cruj mu yoksa? Lan daha içimden bile adımı telafuz edemiyorum.

K-“Benim ismim Lina. Nasıl hatırlamazsın? Böyle küçük bir darbede hafızanı nasıl kaybedersin? Daha büyük darbeleri göğüsledin sen.”

Tiff-“Lina yeter. Nasıl olduysa oldu. Ama abimin durumu şu anda iyi değil. Ona tekrar her şeyi hatırlatmamız lazım. ilk önce kimsenin onu görememesi için algı gizlemeyi göster.” Bunlar ne diyorlar yav? Tamam. Biraz sakin olmam lazım. Şimdi. Bir küçük kız kardeşim var. ismi Tiff. Bir de trip atan bir kız var. ismi Lina. Bunlar gerçek değil. Ya da gerçek. Ya da her ikisi de. AMAAANNNN. Kafam beynim durdu resmen. Şimdi ben de onlarla birlikte kimseye gözükmeyeceğimi iddia ediyorlar. Ben de mi hayal olacam yani. Hayal etmeyi bırakırsam kendimi mi yok edecem? Tamam. Düşünmeyi bırakıyorum. Çünkü saçma sapan yerlere gidiyor bu.