Bana, “Sen, Kur’an bilir misin?” “Hayır!” dedim. “Ya sen teyze?” diye konuştu. Annem, “Biraz…” diye konuştu. Bana dönerek, “Niçin öğrenmedin?” diye konuştu. Cevaplayamadım. “Hayır ve şerrin Allah’tan geldiğini biliyor musun?” diye konuştu. “Evet.” dedim. “Babanın inancı nasıl?” diye meselece yeniden cevaplayamadım. Bana, “işte, sizin zayıf halkanız bu!” diye konuştu. “Burdan üç gün içinde taşının, yoksa ailenizden biri zarar görecek.” diye konuştu. “Ne! Taşınmak mı! Babama bunu nasıl kabul ettiririm?” diyince, “Bu, beni ilgilendirmez.” diye konuştu. Kapıya doğru yöneldi. Gidiyordu. Sonra bana dış kapıdan bakarak, “Hani su içmeye giden çoçuk vardı ya…” Hiçbir şey diyemedim. Yalnızca, “Evet?” şeklinde kafamı salladım. “O, bendim.” deyip hızla uzaklaştı. Hızlıca ayağa kalktım. Kapıya koştum. Daha suallerim bitmemişti. Fakat o çoktan gitmişti.