Medeniyet, insan olmak ile alakalıdır.
Öldürmek ise insani bir dürtü.

-Bay Nameless

• Bu satırlar ile son bulan bir günlük buldum bu akşamüstü.
kapağı siyah deriden yapılmış, yıpranmış sarı sayfaları olan, bir parça gotik ve dahi kaotik bir günlük.

• bu günlük, genç pgibiyatrist Ela Sürmene'ye ait ve 1 yıldan fazladır kendisi kayıp. günlüğü, aslına sadık kalarak aktarıyorum.

---

27 mayıs 2012.

Ben doktor Ela, bu akşam son hastamı da aldıktan sonra,
çıkmak için hazırlanıyordum ki, yardımcım bana söylemeyi unuttuğu
bir seansım olduğundan bahsetti.

sıkılgan bir şekilde karşıladım bunu. çünkü bu ülkede ruh doktoru olmak demek, kocasının kendisine neden çicek almadığını sorgulayan orta yaşlı kokoş kadınları istemsizce dinlerken, bir sonraki seansta uyuşturucu bağımlısı keş ergenlerin dertlerine ortak olmaktır.

sanki tüm bu sıradanlığa tepki olurmuşcasına odaya günün son seansı olan O adam, girdi.
ilk izlenim olarak; genç, kumral, iyi görünüşlü ve nazik bir adamdı.
üzerinde siyah bir takım elbise, gözlerinde ise anlam veremediğim bir ürperti vardı. kanım çekiliyor gibi hissetim o an.

bozuntuya veremezdim ve hasta koltuğuna buyur ettim kendisini.
hasta koltuğunun yanındaki sandalyeyi alarak masamın çaprazına çekip oturdu. ve 'teşekkür ederim' dedi ufak bir gülümseme ile.
açıkcası biraz gerilmiştim.

buyrun başlayalım, diyerek tebessüm ettim.