Sinirlenmiştim. Tam hızla Ahmet’in bulunduğu odaya girecekken, Ahmet ansızın kapıda belirdi. (inanır mısınız, ufak kardeşimden ilk kez ürkmüştüm.) Bana bakıyordu sanki hasmane. Sonra arkasını dönüp odasına girdi. Peşinden gidip “Ahmet!” dediğimde tekrar bana bakıp, “Beni rahat bırak abiiiiiiii!” diye bağırdı. Sinirlenmiştim. “Seni öldürürüm erkek çocuğum! Babam, az sonra gelecek. Ya anlatırsın her şeyi yada çok fena olacak. Babama anneme saldırdığını söylerim.” “Tamam abi ama bana biraz vakit ver. Sana her şeyi anlatacağım.” dedi. ilk defa kardeşimin bana yalan söylediğini hissettim.