Sonrası gün yeniden haneye geldiğimde, merdivenleri çıkarken sanki bizim evin kapısı uzaklaşıyormuş gibi garip bir korkuya kapıldım. Tam ne oluyor diye düşünürken, annemin çığlığını duydum. Hızlı adımlarla evin kapısına eriştim. Elimi cebime atıp anahtarlarımı bulmaya çalıştım.
Ansızın içeriden annemin hıçkırığının dışında, hırıltılı fakat insana ait olamayacak bir ses duydum. Bunu duyunca, hanede biri acaba anneme mi saldırıyor diye düşünüp haneye hışımla girdim. Annem ve küçük kardeşim, holde bana bakıyorlardı. “Anne, ne oldu?” dedim. “Yine Ahmet delirdi. Küçük kardeşin Füsun’la bana saldırdı.” Çok sinirlenmiştim. Ya annem bana yalan söylüyor, yada kardeşim çıldırdı diye düşünmeye başladım. Annemin yüzüne tekrar baktığımda, korku dolu gözlerle yine karşılaştım. Füsun da çok korkmuştu; ama hala şaka yapılıyor sanmıştı. (Füsun 5 yaşında)