sevdim seni kıcırcık. bana yaptığın onca kazıktan sonra hala sevebilmenin bir anlamı olmalıydı. neydi ki bu? bir türlü vazgeçemeyişlerimin dahası daha da bağlanmışlığın sebebi neydi.

bu soruların içinde kaybolurken anladım ki senden kurtuluş yok. ama nasıl olurdu da ben sevdim. aslında sevgiden ziyade daha çok hoşlantıydı galiba. realitenle baş başa kalınca duygusallıklarım bitse de aklımı alamıyordum ki senden. koskoca 2 senemin gözlerimin önünde yok olmasını izlerken senden hala vazgeçemedim.

şimdilerde üniversite ortdıbının çıkar menfaat dostluklarıyla kurulduğunun farkına vardım. seni daha çok arar oldum. ama hep kafamda aradım seni. anılarımızı... onları ordan çıkaramadım be kıvırcığım.
olan biteni arkadaşlarımın dilinden dinlerken çok safmışım dedim kendime. peki ya bu hislerimi köreltti mi. zannetmiyorum. sadece bildiğim hayat bizi tekrar karşılaştıracak. unutma beni be ay yüzlüm...