Çok aciz ve zavallı durumdayım. Tüm bu olan bitenin ardından iyice kabuğuma çekildim. Asosyalleşmeye başladım. Dizi izlemeye, müzik dinlemeye ve hayal kurmaya başladım. Yani sadece bunları yapmaya başladım desem daha açıklayıcı olur. Artık daha mutluyum ve hatta garip bir şekilde olmam gerekenden daha mutluyum. Son zamanlarda bunu fark ettim. Neden daha mutlu olduğumu düşündüm. Çünkü yavaş yavaş hayal dünyasında yaşamaya başlamışım. Gerçeklerin bu kadar üzücü olduğu bu dünyadan soyutlanıp, olmadığım gibi olduğum, görünmediğim gibi göründüğüm, yaşamadığım bir hayatı yaşadığım bir hayat yaşıyorum kafamın içinde ve garip bir şekilde bundan mutlu oluyorum. Dışarıdan bir gözle kendime baktığımda ne kadar aciz bir halde olduğumu düşünüyorum. Bazen gerçek hayatın farkına vardığımda şimdi olduğu gibi üzülüyorum ama bu çok uzun sürmüyor. Hiçbir şey güzel değilken kendimi her şeyin güzel olduğu bir dünyaya inandırmış durumdayım. Sanırım kafayı yemeye başladım.