hayatta en nefret ettiğim duygu kontrolsüzlük duygusudur. nasıl örnekleyeyim size, mesela çok sarhoş olmayı sevmem, ne bileyim aşırı hızlı araba sevmem. kontrolün bende olmasını severim.

o yatakta deniz'le öpüşürken hiçbir kontrolüm yoktu. cinsel olarak haz alsam da zihinsel olarak eziyet çekiyordum o yüzden. derken içeriden kapı sesi geldi. anasskkmm diye ayrılıp arkamı döndüm hemen, uyuyo numarası yapacam güya. kız yanımda dıbına koyim napıyorsun sen. hayır bi de bizim çeyrek altın da aşağıda nöbette yine. afrikada arazide su içen ceylan çaresizliğinde ayak sesi duymamayı ümit ederek kulak kesildim koridora.

deniz de zaten altına sıçtı anlıyorum. o öyle korktukça ben esin'in neler yapabileceğini tahmin ederek daha çok korktum. neyse ki kimse gelmedi. nefes nefese birbirimize baktık. 'gideyim ben artık' dedi sapsarı suratıyla. müthiş bir fikir bu demedim. o kafamı ferre endüstrisinde yüzyılın en büyük starı yapsınlar, ne kadar erkek ünlü zenci ferreci varsa kafamla 1080p konulu filmler çeksin, sıradan geçirsinler, deniz bence de git artık demedim.