içine çekilmeye çalışılıyorum kalabalıkların ama yapamıyorum, nefes alamıyorum. Kendimi kaptırdığım rüyalardan ayrılasım yok, kaybolasım var ama bilmediğim yer yok.
Zaten anlaşamıyoruz. Kafamdakilerle bile anlaşamıyoruz. Kaç kişiyiz? Neyin peşindeyiz? Neyse...
Boşver gerçekten neyse.

Söz bitmiyor bazen, bazen sadece kendimle konuşmak istiyorum mümkünse yüksek sesle.
Günden güne yok oluyorum, farkındayım çürüyor her bir zerrem. Asıl sonun ne zaman olduğunu merak ediyorum sadece. Yıldızlara dokunmalıydık bir kere.
Son bir kere...