Geçen gece tuvalete girdim işiyorum. Küçük kanatlı bi sinek. ismini bile bulduramıyorum.. Sonra baktım biraz, lağım sineğiymiş... Tuvalette başka ne sineği olacak amk... Sidiğimle sineği nişan aldım ve tam on ikiden alnının çatısından vurdum.. Saniyeler içerisinde sinek, alafranga tuvaletin beyaz mermerine çarpıp kaygan yüzeyden deliğe doğru kayıp gitti.. insan bedeninden çıkan skimsonik bir sıvı bir lağım sineğini saniyeler içerisinde bilinmeze zütürdü. Deliğin içerisine bakarken nasıl bir ölüm şekli lan bu dedim kendi kendime, hayatta olan bakan, gören, düşünen, bilinci hala yerinde olan bir canlının böyle bo.tan bir şekilde ölmesi ne kadar garip. Tuvaletten çıktıktan sonra kendi hayatımızı düşündüm.

Bir şey itiraf edeyim mi?

Lağım sineğinden hiç farkımız yok…
(Bazen, ilizyonu deneyimleyen nöral şablonlar mıyız lan acaba diye düşünüyorum?)

Atatürk, yeni subay olmuş az bir maaşla gazinoda eğleniyorlar.
Malum ay sonu. Bir ufak rakı içeriz deyip oturmuşlar. Sadece rakı istemişler, yanına meze istemeye paraları yok çünkü.
Atatürk demiş ki Nuri Conker’e :
Ya Nuri, bu meret de mezesiz gitmiyor. Rakı boğazıma tıkanıyor, sende bir şey var mı? diyince Nuri Conker de cebini karıştırıyor ve cebinde bir kuru kestane buluyor ve Atatürk’e uzatıyor.
Atatürk: “Ver bari onu geveleyelim” diyor ... Sonra da diyor ki:
“işte Nuri : “Hayat dediğimiz şey bir kuru kestanedir” !!!